Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Άκουσες τον άντρα που αγαπάς

Άκουσες τον άντρα που αγαπάς
να μιλάει στον εαυτό του στο διπλανό δωμάτιο.
Δεν ήξερε πως άκουγες.
Κόλλησες το αυτί σου στον τοίχο,
όμως δεν μπορούσες να πιάσεις ούτε μια λέξη.
μόνο ένα γοερό μουρμουρητό.
Ήταν θυμωμένος; Έβριζε;
Ή σχολίαζε κάτι, σαν μια μακροσκελή δυσνόητη
παραπομπή σε μια σελίδα ποίησης;
Ή έψαχνε να βρει κάτι που έχασε,
τα κλειδιά του αυτοκινήτου ίσως;
Tότε ξαφνικά άρχισε να τραγουδά.
Παραξενεύτηκες 
γιατί αυτό ήταν κάτι καινούργιο,
όμως δεν άνοιξες την πόρτα, δεν μπήκες μέσα,
κι αυτός συνέχισε να τραγουδά, με τη βαθιά, φάλτσα φωνή του,
μουχλιασμένη, πράσινη, μονότονη, πυκνή σαν ρείκι.
Δεν τραγουδούσε για σένα ή σχετικά μ'εσένα.
Είχε κάποια κρυφή πηγή χαράς,
που όμως δεν σε αφορούσε --
Ήταν ένας άγνωστος, που τραγουδούσε στο δωμάτιο του, μόνος.
Γιατί αισθάνθηκες τόσο πληγωμένη τότε, και τόσο περίεργη,
και τόσο ευτυχισμένη,
αλλά και τόσο απελευθερωμένη;


Μάργκαρετ Ατγουντ

1 σχόλιο: